Η υπόσχεση

Διάβασα τον καημό της Γιώτας και θυμήθηκα τί με περιμένει.

Διότι πέρυσι τη σκαπουλάρησα....

Εξήγησα δηλαδή στ' αστροπελέκια μου, πως οι τσάντες τους ήταν μια χαρά και δεν συνέτρεχε λόγος αλλαγής τους.

Τους είπα πως δεν είναι σωστό να αλλάζουμε τσάντες μόνο και μόνο επειδή είδαμε την τάδε διαφήμιση.

Πως άλλα παιδάκια δεν έχουν ούτε τ'απαραίτητα..κλπ....κλπ....

Αράδιασα με λίγα λόγια όλα τα "κλασικά" επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι γονείς από καταβολής κόσμου......και τα έπεισα.

Έτσι παρέμειναν με τις τσάντες που είχαν από πρόπερσι αφού πρώτα με έβαλαν να τους υποσχεθώ πως "του χρόνου" (δηλαδή φέτος) θα αγοράσουμε καινούργιες.

Έλα όμως που οι τσάντες βγήκαν "σκυλιά"..

Τίποτα δεν έχουν πάθει.....ούτε ένα σκίσιμο....κάτι που να δικαιολογεί την αντικατάστασή τους....

Μόλις όμως πήγα κάτι να πω, κάτι μασημένα πως και καλά εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο τη βγάζαμε με την ίδια τσάντα από την πρώτη μέχρι την έκτη κι ότι βλέπαμε καινούργια στο γυμνάσιο......έγινε επανάσταση.

Άρχισαν τα κλάματα και τις φωνές και στο τέλος χρησιμοποίησαν το πιο ισχυρό τους ατού.

- το υποσχέθηκες, μου είπαν κι εκεί πάνω κατέθεσα τα όπλα.

Από βδομάδα πάμε για τσάντες.

(Πάω να ξαναδιαβάσω την εγγραφή της Γιώτας ...να ενημερωθώ)