Χειμωνιάζει..

Επιτέλους χειμωνιάζει.

Το μεσημέρι μετά το φαγητό χουχουλιάσαμε καμμιά ωρίτσα στο κρεββάτι με τον άντρα μου βλέποντας (γι'άλλη μια φορά) τα "φιλαράκια".

Απ'το παράθυρο του δωματίου μας βλέπαμε τα κλαδιά των δέντρων που τα φυσούσε ο αέρας.

 - Θυμάσαι; με ρώτησε εκείνος κάνοντάς μου νεύμα να κοιτάξω έξω απ'το παράθυρο.

- Όπως τότε που ήμασταν παιδιά κι είχαμε ακόμα δέντρα στα πεζοδρόμια της γειτονιάς μας και το φθινόπωρο το καταλαβαίναμε από τα φύλλα που πέφταν.

Κούρνιασα πιο κοντά στην αγκαλιά του γνέφοντας "ναι, πράγματι", ενώ σκεφτόμουν γι'άλλη μια φορά πόσο,  μα πόσο τυχεροί είμαστε!