Δεύτερη Βδομάδα Αδείας

Tην προηγούμενη βδομάδα δεν την κατάλαβα πώς πέρασε.
Τρίτη βγήκαμε απ'το νοσοκομείο.
Τετάρτη και Πέμπτη τρέχαμε σε ΙΚΑ.. ΜΙΚΑ.. ΣΥΚΑ.
Ήρθε το Σαββατοκύριακο χωρίς καν να το καταλάβω.
Πάει η πρώτη βδομάδα της άδειας.
Πέρασε άδοξα, χωρίς ν'αφήσει καμμιά γεύση.
Άνοστη!
Ή μάλλον όχι,.... είχε γεύση.Πικρή.....
Η δεύτερη μόλις άρχισε και προβλέπεται να έχει γεύση βαρεμάρας και πλήξης.
Και μου τό'λεγε τ'αστροπελέκι στη δουλειά.
-μη λες για την άδειά σου, θα σε ματιάσουν!
Σιγά μην άκουγα εγώ.
Όλη την ώρα, λες και είχα καταπιεί κασέτα, επαναλάμβανα:
-22 του μήνα ποιός βγαίνει σε άδεια;
Και μετά από λίγο άντε πάλι..
-ποιός θα λείπει 22 του μηνός;...
Λείψε μαντάμ, όχι λείψε να δω τί θα καταλάβεις.
Που σ'έφαγαν τα νοσοκομεία, οι γιατροί και τα τρεξίματα.
Πότε θα μάθεις επιτέλους να κρατάς το στόμα σου κλειστό, ε;
Κάτσε τώρα στη βεράντα ν'αγναντεύεις τη θάλασσα.
Και νά'ναι η βόλτα σου σπίτι-σούπερ μάρκετ, σούπερ μάρκετ-σπίτι.
Έτσι για να μάθεις...
Τί ώρα είναι;....
Έχω να κάνω και την αλλαγή στο πόδι του ανάπηρου σήμερα.
Ορούς, betadine, αποστειρωμένες γάζες, επιδέσμους....
Σκέτη ομορφιά!