Μύρισε... Καινούργιο!

Είναι αλήθεια πως έχω πολύ καιρό να γράψω.
Έτρεχα όμως και δεν έφτανα...( κι ακόμα τρέχω).
Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την τελευταία φορά που σας έγραψα, έγιναν πολλά!
Με σημαντικότερο όλων την μετακόμισή στο καινούργιο μας σπίτι!
Αυτό σήμαινε πάααααρα πολύ κούραση για μένα (μη ξεχνάτε πως ο ανάπηρος συνεχίζει να μένει στον "πάγκο"), αλλά και μεγάλη, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ χαρά για όλους μας.
Για μέρες έτριβα, καθάριζα, κουβαλούσα, τακτοποιούσα, πήγαινα κι ερχόμουνα ασταμάτητα.
Κι έκανα ατέλειωτα ψώνια...
Όλα καινούργια!...
Για να καταλάβετε.... εκείνα τα δυό μεγαλοκαταστήματα στο αεροδρόμιο μόνο προτομή που δεν μου έστησαν στον προαύλιο χώρο τους!
Λίγο ακόμα και θα με ανακήρυσσαν .. "πελάτη της χρονιάς"!
Πήρα μια βδομάδα άδεια απ τη δουλειά και γύρισα.. κατάκοπη!
Άξιζε όμως ο κόπος!
Επιτέλους σπιτάκι μας... στον χώρο μας.
Στη δική μας σειρά και με τις δικές μας συνήθειες.
Το Σάββατο που μας πέρασε στολίσαμε κιόλας!
Έγινε κουκλί!!
Βέβαια, οφείλω να σας ενημερώσω πως ήρθε μεν το καινούργιο τηλέφωνο, αλλά η σύνδεση με το ίντερνετ δεν έχει γίνει ακόμα..
Προς το παρόν μπαίνω λαθραία με την ευγενική χορηγεία κάποιου γείτονα που εν αγνοία του μου προσφέρει την πολυτέλεια να επικοινωνώ μαζί σας!
Νά ναι καλά ο χριστιανός!

Περιττό να σας πω, ότι δεν έχω προλάβει να σας επισκεφτώ ακόμα και να μάθω τα δικά σας νέα.

Ξέρω όμως πως δεν μου κρατάτε κακία.

Κάντε λίγη υπομονή ακόμα να "βρω τη σειρά μου" και θα περάσω να τα πούμε.

Προς το παρόν σας φιλώ γλυκά!


Υγ. τη χαρά μας σκίασε η χθεσινή επίσκεψη στο νοσοκομείο, όπου ενώ ήταν να αφαιρέσουν την.. "σιδεροκατασκευή", πήραμε παράταση άλλον ένα μήνα.... σιτ!