Νέος Ερχομός Και Βόλτα Με Τον Πρίγκηπα

Ο Πρίγκηπας ήταν μεγάλη χαρά στη ζωή μου και μεγάλος σταθμός.
Θυμάμαι πως όταν γεννήθηκε τον κοιτούσα κι ένιωθα την καρδιά μου να πονάει από την αγάπη που  ένιωθα.
Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως εκείνο το "γιαγιά" μου έπεσε βαρύ.
Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το καταπιώ και παρ' όλο που τον παροτρύνω "πες για-γιά..." δεν παύει το άκουσμά του να με παραξενεύει.
Σα να αφορά κάποιο άλλο πρόσωπο κι όχι εμένα.
Στο ξεκίνημα λοιπόν της επόμενης χρονιάς - αν θέλει ο Θεός - θά'ρθει στη ζωή μας άλλο ένα μωρό, το αδελφάκι του Πρίγκηπα κι εγώ θα γίνω γιαγιά εις διπλούν.
Η χαρά είναι ίδια μη σου πω ακόμα μεγαλύτερη.
Χοροπηδούσα κι αγκάλιαζα  την νύφη μου και δώστου να την φιλάω και να δώστου να λέω ασυναρτησίες χαράς και να την ξαναγκαλιάζω και να την ξαναφιλάω, όπως ακριβώς έκανα και την πρώτη φορά.
Κι ο γιός να μουρμουράει "άντε πάλι τα ίδια, για τον .. δημιουργό τίποτα.. " 
Χθες το απόγευμα λοιπόν που ο "δημιουργός" και η έγκυος είχαν ραντεβού στον γιατρό,  πρότεινα να κρατήσω τον Πρίγκηπα για να πάνε με την ησυχία τους.
Τα αστροπελέκια είχαν αγγλικά οπότε θα ήμουν μόνη δίχως χείρα βοηθείας, αυτό όμως δεν ήταν ικανό να με αποτρέψει.
Πήγα λοιπόν τα αστροπελέκια στα αγγλικά και στη συνέχεια πήγα να παραλάβω τον Πρίγκηπα με όλα τα αξεσουάρ του.
Ποδήλατο-καρότσι, τσάντα με τα χρειαζούμενα (πάμπερς, μπιμπερό με νερό, μπανάνα, ζακετάκι κλπ, κλπ) και βουρ για το εκπτωτικό χωριό.
Βολτάραμε, πήγαμε στις κούνιες, στα αυτοκινητάκια, χαζέψαμε τον κόσμο τρώγοντας (ο Πρίγκηπας όχι εγώ) την μπανάνα του, χαζέψαμε βιτρίνες, πήγαμε με το ποδήλατο, περπατήσαμε με τα πόδια κρατώντας τον απ' το χεράκι και κλείσαμε ένα τριωράκι παρέα γιαγιά κι εγγονός.
Μόλις όμως είδε την μαμά και τον μπαμπά του με εγκατέλειψε με συνοπτικές διαδικασίες δίνοντάς μου μόνο κάτι πεταχτά φιλιά "της παρηγοριάς"...
Και θυμήθηκα τη ρήση "με ντύνεις, με ταϊζεις... ξέρω ποιά είναι η μάνα μου".... και ο νοών νοείτω!