Ιντερνετική Φιλία.Αλήθεια ή Μύθος;

Τί ισχυροποιεί το δέσιμο μιας ιντερνετικής φιλίας;
Τί είναι αυτό που τη δυναμώνει, που την περνά απ΄την σφαίρα της φαντασίας στην πραγματικότητα;
Ίσως το γεγονός πως όσο κι αν φιλτράρεις κάποια πολύ προσωπικά σου πράγματα, θες δεν θες εξωτερικεύεις μύχιες σκέψεις και
συναισθήματα.
Μπροστά στην "άσπρη κόλλα" της οθόνης σου είσαι μόνη και μιλάς με τον εαυτό σου.
Πόσα και τί να του κρύψεις;... εξ' άλλου σε ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα.
Πίσω απ' την σιγουριά της  ανωνυμίας - γιατί ακόμα κι όταν γράφεις επώνυμα νιώθεις την ασφάλεια πως στον χαώδη κόσμο του ίντερντετ είσαι σαν μια κουκίδα στο άπειρο - τις περισσότερες φορές παρασύρεσαι σε μια άνευ όρων κατάθεση της χαράς και της λύπης σου.
Έτσι σιγά σιγά το nickname και το avatar της άλλης πλευράς παίρνουν μορφή, γίνονται η φίλη που μοιράζεσαι μαζί της, που ξέρει, που μπορεί και να καταλαβαίνει καθώς τυχαίνει να έχει κι εκείνη περάσει από παρόμοια μονοπάτια, αυτή που ξεχώρισες γιατί νιώθεις πως έχετε κοινούς παρονομαστές και διαισθάνθηκες πως ταιριάζουν τα "χνώτα" σας..
Είναι εκείνη που σε "παρακολουθεί" από κοντά, σχεδόν καθημερινά κι έχει γίνει ο άνθρωπός σου.
Και μετά σηκώνεις το ακουστικό του τηλεφώνου και στο παζλ της μορφής που έχεις κατά νου προστίθεται η χροιά της φωνής και συμπληρώνουν τον πίνακα.
Και μιλάς σα να την ξέρεις χρόνια και κάνεις τα ίδια αστεία όπως αυτά που κάνεις με τους δικούς σου ανθρώπους γιατί κι εκείνη δικός σου άνθρωπος έγινε πια.
Έτσι ξέρεις πως εκεί έξω υπάρχει κάποια ή στην καλύτερη περίπτωση κάποιες που νοιάζονται, που ανησυχούν, που θέλουν να σου σταθούν και νιώθεις ευγνωμοσύνη για την τρισκατάρατη τεχνολογία, γιατί εκτός απ' τα χιλιάδες αρνητικά έχει και την όμορφη πλευρά, την θετική !
Κι είναι τόσο παράξενο αλήθεια ν' ακούς απ' το στόμα κάποιου που δεν έχεις δει ποτέ από κοντά, αλλά έχεις μοιραστεί τόσα πολλά, να σου λέει "πάρε όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας χρειαστεί... αν θελήσεις να μιλήσεις σε κάποιον είμαι εδώ"...
Τυχαίο;