T' Aναπλιού... συνέχεια

Σήμερα  θέλω να σας εκμυστηρευθώ πως σ'αυτές τις διακοπές όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με την γκουμούτσα.

Άρχισα να την χρησιμοποιώ δειλά δειλά και τώρα δεν μπορώ να την αποχωριστώ.

Μιλάμε για τρελό έρωτα μαζί της!

Και όσο την μαθαίνω τόσο πιο πολύ μου αρέσει.

Μην αρχίσετε τώρα τα "στα λέγαμε εμείς" και τα παρόμοια γιατί ναι.. το ξέρω... το παραδέχομαι.... είχατε δίκιο.

Παρ'όλα αυτά λένε πως για όλα τα πράγματα έρχεται η κατάλληλη στιγμή.

Το σωστό timing.

Έτσι φαίνεται έγινε και στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Η σχέση μου με την γκουμούτσα πέρασε από πολλά στάδια, αυτό της σιχαμάρας, της περιφρόνησης, της ακαταδεξιάς, της αγνόησης για να καταλήξει σε ανύποπτο χρόνο σε μεγάλο έρωτα!

 Πάμε όμως παρακάτω.

Σήμερα θέλω να σας πάρω μαζί μου.

Να βγείτε μαζί μου απ'το σπίτι και να σηκώσετε λίγο το βλέμμα για ν'αντικρύσετε το Παλαμήδι.

Το Παλαμήδι έτσι όπως το βλέπουμε απ'το σπίτι.

Ανεβαίνοντας τον δρόμο για την παραλία της Καραθώνας που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής απ' το σπίτι, σταματάμε για να βγάλουμε άλλη μια φωτογραφία του Αναπλιού από ψηλά.

Στην θάλασσα πια το μάτι μας εντοπίζει δυό ... απρόσκλητους επισκέπτες.
Τους βγάζουμε έξω απ'το νερό και τους απαθανατίζουμε.

Μετά την εκκαθάριση τ' αγόρια μου επιδίδονται σε παιχνίδια με το νερό σαν μικρά παιδιά...

κι εγώ τους χαζεύω από μακριά αγναντεύοντας το πέλαγο..

Σε λίγο θα βγουν για να πάρουν θέση ολόγυρα σαν τους σωματοφύλακες..

και να λιαστούν δίπλα μου..

Καλό σας απόγευμα...