Όμορφη Ζωή

Κι ύστερα να κρεμάς στον ώμο την φωτογραφική σου μηχανή και να να βγαίνεις σεργιάνι.
Στο απέναντι δασάκι το χώμα είναι ακόμα βρεγμένο απ' την χθεσινή νεροποντή κι η μυρωδιά του γεμίζει τα πνευμόνια μου.

Από ένα σημείο και μετά οι θόρυβοι απομακρύνονται κι είναι σαν να έχω μείνει τελείως μόνη πάνω στη γη.
Περπατώ χαλαρά ρουφώντας τον καθαρό αέρα και τις μυρωδιές που φέρνει μαζί του.
Πεύκο, βρεγμένο χώμα, θυμάρι!
Σταματώ για να τραβήξω κάποιες κόκκινες πινελιές στην μονοτονία του πράσινου.

Κι εκεί στην απόλυτη σιωπή του τοπίου συνομιλώ με τον Θεό.
Τον ευχαριστώ για όλα τα πολύτιμα που ζω, για όλα όσα με αξιώνει να έχω.
Για την υγεία, το πιάτο το φαγητό, το ζεστό σπιτικό, την αγάπη!
Σκύβω κοντά στη γη και χαζεύω το πήγαινε-έλα των μυρμηγιών.

Παρατηρώ τα μανιτάρια στο χώμα κι αναρωτιέμαι αν είναι απ' αυτά που τρώμε..

Κόβω μερικά κλαδιά  για να στολίσω το σπίτι και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής.

Όμορφη που' ναι η ζωή!