Κοπή Πίττας

Την απόγευμα της προηγούμενης Τετάρτης είχαμε event στην εταιρεία.
Την κοπή της πίττας.

Μεγαλεία!

Catering, dj, πλούσιος μπουφές, ροτόντες στρωμένες με ολόλευκα τραπεζομάντηλα.. κι όλα αυτά έξω στο ψοφόκρυο.
Στην αυλή!
Να θες να πιάσεις το πιάτο και τα δάχτυλα να μην υπακούν στην εντολή που έδινε ο εγκέφαλος.
Περιμέναμε το μεγάλο αφεντικό για ν' αρχίσουμε κι ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον αγκαλιασμένοι.
Εκατό άτομα σφιχταγκαλιασμένα.. που τουρτουρίζανε.
Μας έβλεπε ο άσχετος, ο περαστικός και θαύμαζε την αγάπη και την σύμπνοια!
Πού νά' ξερε!
Αφού για να καταλάβεις πήγα στον μπουφέ κι αντί να  σερβιριστώ άπλωσα τα χέρια πάνω από τα φαγητά για να ζεσταθούν.
Και δεν ξεμάκρυνα για κανένα λόγο.
Το ταψί με τα μπιφτεκάκια κι εγώ γίναμε αυτοκόλλητοι.
Μου είπε για την ζωή του από γάμο σε βάφτιση, του είπα τα δικά μου.
Κλάψαμε, συγκινηθήκαμε.. μέχρι που αλλάξαμε και τηλέφωνα.
Κι ήρθε η στιγμή της κλήρωσης των λαχνών.
15 δωροεπιταγές των 150 ευρώ και 7 ηλεκτρικές μικροσυσκευές μοιράστηκαν στους 22 τυχερούς.
- έλα κοντά να με βοηθήσεις, μου λέει ο διευθυντής, τραβάει τον πρώτο λαχνό και διαβάζει το όνομά μου!
Ουουουουουουουουουου... ακούστηκε το γιουχάισμα από τους προσφιλείς συναδέλφους..
- σικέ το παιχνίδι, φώναζαν, ντροπή!!
Δεν πτοήθηκα.
Σιγά που θα....
Αντιπαρήλθα με αξιοπρέπεια τις διαμαρτυρίες των -κατά τα άλλα- αγαπημένων συναδέλφων και τσέπωσα την δωροεπιταγή.
Τελικά φάγαμε, στήσαμε και το σχετικό γλεντάκι με χορούς κυκλωτικούς (ότι πρέπει για φυσικό ζέσταμα), είπαμε "και του χρόνου" και το διαλύσαμε ευτυχισμένοι.

Άντε .. και στην επόμενη κοπή... στεγασμένοι!