Η Ψηφιακή Γειτονιά Μας

​Σαν παιδί την λάτρεψα κι έπαιξα ατέλειωτες ώρες στα στενά δρομάκια της.

Σαν έφηβη την σνομπάρισα και την περιφρόνησα με μανία.

Σαν ενήλικη γυναίκα την εκτίμησα αλλά την έχασα, και - τί παράξενο; - μου έλειψε!

Σαν blogger την ξαναβρήκα και το απολαμβάνω.

Η παλιά αγαπημένη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων χάνεται κάπου στην Καισαριανή.

Εκεί που γεννήθηκα κι απ' όπου έφυγα πεντάχρονο παιδάκι.

Τα σπίτια ήταν χαμηλά και οι αυλές γεμάτες ντενεκέδες με γεράνια και ζουμπούλια. 

Τα καλοκαιρινά απογεύματα είχαν γλύκα…, αθωότητα, παιδικές φωνές και σκοινάκι, στάκαμαν, κυνηγητό, αμάδες. 

Οι γειτόνισσες δυο δυο, τρεις τρεις έβγαζαν τις καρέκλες τους, την ώρα που ο ήλιος βουτούσε πίσω από τα βουνά στον δρόμο για να κεντήσουν, να σχολιάσουν, να συζητήσουν και να μοιραστούν.

Τηλεόραση είχε μόνο ένα σπίτι και τα απογεύματα ο νοικοκύρης έστρεφε την οθόνη προς την έξω μεριά του παράθυρου έτσι ώστε να «εξυπηρετείται» η πιτσιρίκαρία που μαζευόταν απ’ έξω να δει το ασπρόμαυρο θαύμα!

Η μπουγάδα απλωμένη στον δρόμο, να τον κόβει στα δυο και να προκαλεί καυγάδες.

-«πηγαίνετε πιο κάτω να παίξετε, θα τα λερώσετε». 

Κι εμείς ένα τσούρμο που ξεχυνόταν στα στενά και προκαλούσε πονοκέφαλο (ακόμα θυμάμαι την απορία που είχα τί να είναι αυτός ο πονοκέφαλος!) στην κυρία Ντίνα γιατί είχε την ατυχία η καημένη όλο το τζέρτζελο να γίνεται ακριβώς έξω από το σπίτι της.

Η παλιά γειτονιά χάθηκε στα βάθη των χρόνων μέσα σε τόνους από τσιμέντο και μπετόν.

Κι έγινε μια γλυκειά ανάμνηση για όλους εμάς (τους τυχερούς) που προλάβαμε και την ζήσαμε.

Οι εποχές άλλαξαν.

Όμως ο άνθρωπος παραμένει ίδιος.

Ίδιες και οι ανάγκες του.

Η ανάγκη  να γελάσει, να βρει, να παίξει, να συναντήσει, να δεχτεί, να πάρει πληροφορίες, να διασταυρώσει γνώμες και εν τέλει.. να ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ!
Κι αυτό το πετύχαμε όλοι εμείς μέσα απ' το blogging.
Mέσα από ποστ και αναρτήσεις γελάσαμε, κλάψαμε, ενθουσιαστήκαμε, συγκινηθήκαμε, μάθαμε, ανακαλύψαμε, χτίσαμε φιλίες, μαλώσαμε..  μα κυρίως μοιραστήκαμε κομμάτια της ζωής μας.

Έτσι δημιουργήθηκαν οι δικές μας .. εξελιγμένες γειτονιές.
Οι  "ψηφιακές γειτονιές"!
Και είμαι πολύ χαρούμενη που φέτος θα είμαι κι εγώ σ'αυτή τη μάζωξη!
Για να γνωρίσω, να δω, να μάθω, να εξελίξω, να μοιραστώ και εν τέλει ΝΑ ΝΙΩΣΩ!
Να πάρουν επιτέλους μορφή και σχήμα τα πρόσωπα.
Και τα απλά ονόματα να γίνουν ανθρώπινες φιγούρες που θα μπορέσω να σφίξω στην αγκαλιά μου και να γίνω ένα μαζί τους με κοινό παρονομαστή την αγάπη μας για το .. blogging.

Keep blogging  λοιπόν και

Ραντεβού στις 4 και 5 του Απρίλη στις δικές μας γειτονιές.

Τις "ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ"...