Χρόνια Πολλά Στα Παιδιά

Mέρες πριν φτάσει η χθεσινή γιορτή της μητέρας είχα αρχίσει να βλέπω παντού σχόλια.
Για την Μάνα που είναι μοναδική,
δοτική,
πονετική,

συμπαραστάτρια,
ανεπανάληπτη,
αγωνίστρια,
που θυσιάζεται,
ξενυχτάει,
πονάει,
βοηθάει
και δεν ξέρω τί άλλο..
Και μου ήρθαν στον νου ιστορίες κακοποίησης , ιστορίες εγκατάλειψης, αδιαφορίας, απονιάς, ωχαδερφισμού.. από κάποιες άλλες "μανάδες".
Ή μήπως..  μαινάδες;
Αναρωτιέμαι εκείνες δεν είχαν το μαγικό φίλτρο που σε κάνει όλα τα παραπάνω;
Είναι έμφυτο ή επίκτητο το περίφημο μητρικό φίλτρο;
Ή μήπως , όπως σε όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν οι μεν και οι δε;
Οι καλές και οι κακές;
Μάνες (άνθρωποι) με προτερήματα αλλά και με ελαττώματα;
Με μεγαλείο ψυχής αλλά και με αδυναμίες;
Έγινα πρώτη φορά μάνα σε ηλικία που έπρεπε ακόμα να παίζω με τις κούκλες μου.
Αντί γι' αυτό εγώ "έπαιζα" την μάνα με τα μωρά μου.
Μεγάλωσα μαζί τους..
Κι ήταν πολλές οι φορές που λειτούργησα εγωιστικά βάζοντας πάνω από εκείνα την δική μου ευχαρίστηση.
Δεν ξέρω τί είναι οι άλλες μανάδες, ξέρω όμως τί είμαι εγώ και γι' αυτό θα γράψω.
Είμαι γκρινιάρα,
απότομη,
φωνακλού,
απόλυτη,
καταπιεστική,
θυμώνω και γίνομαι άδικη,
θέλω να γίνονται όλα "εδώ και τώρα",
και -εν τέλει- έχω γίνει σατράπισσα ουκ ολίγες φορές.
Τί με έσωσε;
Τί με σώζει;
Ότι τα παιδιά δεν κρατούν κακία.
Ότι τα παιδιά ξεχνούν.
Ότι τα παιδιά αγαπούν δίχως όρους και όρια..
Δίχως υστεροβουλία..
Δίχως πώς και γιατί..
Γι' αυτό θα προτιμούσα η μέρα να ήταν αφιερωμένη σ' εκείνα.
Στην άδολη και απέραντη αγάπη τους..
Σ' αυτή την αγάπη που εξιδανικεύει την πιο "άκαιρη" μάνα και την κάνει πρόσωπο λατρεμένο... ιερό!
Χρόνια πολλά στα παιδιά μου.
Χρόνια πολλά στα παιδιά σου.
Χρόνια πολλά στα παιδιά όλου του κόσμου.
Χρόνια τους πολλά!