Περίεργος Αύγουστος

Έχει μια περίεργη διάθεση τούτος ο Αύγουστος.

Είναι που έχουμε μείνει εδώ σε μια ατέρμονη συνέχεια  ενός κουραστικού χειμώνα.

Και αργούν ακόμα οι «διακοπές»..

Αν μπορείς να πεις διακοπές τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού μέρες…

Και  τους βλέπεις όλους να φεύγουν και μετά να γυρίζουν…  μαυρισμένοι και γελαστοί..

Φαίνεται η ξεκούραση στα μάτια τους.. 

Κι εσύ εκεί… πίσω από ένα γραφείο που λες κι έχει γίνει η φυσική σου προέκταση.

Κι όταν σε ρωτούν με έκπληξη «δεν έχεις φύγει ακόμα;» …  νιώθεις περίεργα που δεν ακολουθείς τη γενική «ρότα» … 

Τι ειρωνεία!..  είναι που  δεν σ’ άρεσε ποτέ να ξεχωρίζεις..

Και  βουτάς σε αφρισμένα νερά.. και  παραλίες περασμένων χρόνων..

σε ήλιους καυτούς άλλων καλοκαιριών..
σε μια προσπάθεια.. ν' αντέξεις!

 και νοσταλγείς.

Και προσπαθείς να δώσεις στο απλό κυριακάτικο γεύμα γεύση διακοπών…  

αποτολμώντας γεύσεις εξτριμ για την οικογένεια κι ας ξέρεις πως θα αρνηθούν να δοκιμάσουν..

 Όπως αυτή τη σαλάτα με κομματάκια ντομάτας και καρπουζιού… 

Και τα τζιτζίκια χαλάνε τον κόσμο ..

Κι είναι κι αυτή η τρέλα με την πανσέληνο…

Μεγάλος καημός το από πού θα την δούμε να ξεπροβάλλει και φέτος..

Και δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις..

Ένα φεγγάρι είναι ρε παιδιά, σού’ρχεται να φωνάξεις.. ένα ολόγιομο φεγγάρι..

Δεν φωνάζεις όμως..

Κι  είσαι απλά.. στην βεράντα σου..

Και παλεύεις ώρα με όπλο την φωτογραφική σου μηχανή..

Σε πείσμα όλων αυτών που την απολαμβάνουν από παραλίες και τόπους μαγικούς..

Και δεν καταφέρνεις και πολλά..

Ουσιαστικά δεν καταφέρνεις τίποτα…

Μόνο να..  την ώρα που πας για ύπνο ανοίγεις το παράθυρο .. και το φως λούζει το δωμάτιο..

Αυτό το έντονο γαλαζωπό – θαρρείς – φως..

Περνά σαν κύμα πάνω από το κρεβάτι.. και μένεις να το κοιτάς μαγεμένη..

Αλλά τούτη την φωτογραφία δεν μπορείς να την αποτυπώσεις…

Δυστυχώς!