Σπύρος & Κωνσταντίνα

Σάββατο 30 Αυγούστου ..

Ξύπνησα το πρωί κι έμεινα ακίνητη στο κρεβάτι..

Σκέψεις κι αναμνήσεις ήρθαν σε κύματα ..

Ο Σπύρος μωρό, μικρό αγόρι να «τσαμπουκαλεύεται» με συμμαθητές και δασκάλους, ένας μικρός επαναστάτης που τα έβαζε με όλους και όλα..

Όμως τρυφερός, υπερασπιστής των αδυνάτων  και απίστευτα δοτικός  με όσους αγαπούσε και ξεχώριζε.. με όσους έβαζε στην καρδιά του που ταυτόχρονα έβγαζε και  τους την χάριζε..

Ο μικρός μου..

Ο δεύτερος γιος μου..

Το μωρό που κάποτε κινδύνεψα να  χάσω προτού προλάβω καλά καλά να το χαρώ..

Το τρυφερό  μου αγόρι που  γύριζε  απ’ την πόρτα γιατί δεν του έκανε καρδιά να βγει  να παίξει και να μ’ αφήσει πίσω αν  μ’ έβλεπε στενοχωρημένη..

Ο άντρας που μαζί του έχω κάνει τις πιο απίστευτες εξομολογήσεις, που έχω κουβεντιάσει τις πιο μύχιες σκέψεις μου, που έχω κλάψει στην αγκαλιά του, που μ’ έχει παρηγορήσει, που μ’ έχει κριτικάρει κι  επαινέσει με την ίδια πάντα ειλικρίνεια, που μπορεί με μια του λέξη να μου χαρίσει όλη την ευτυχία του κόσμου ή να με κατεβάσει στα τάρταρα..

Ο άνθρωπος που είναι για μένα γιος, φίλος, συμπαραστάτης, εξομολογητής, κριτής …   που είναι όλα και  τα ΠΑΝΤΑ!

Σήμερα παντρεύεται και τα συναισθήματα εναλλάσσονται με την ίδια δύναμη μέσα μου..

Χαρά, ευτυχία, συγκίνηση, ελπίδα, όνειρα…

Στάθηκα δίπλα του  συγκινημένη , πολλές φορές  με τα μάτια βουρκωμένα..

Προσευχήθηκα με όλη μου την ψυχή να είναι ευλογημένη η ένωσή τους και να μοιραστούν όμορφες κι ευτυχισμένες στιγμές στην κοινή τους ζωή, αλλά και τα προβλήματα που θα’ ρθουν να τα αντιμετωπίσουν πάλι μαζί..  ενωμένοι,  με αγάπη και σεβασμό ο ένας στα θέλω του άλλου..

Και τον καμάρωσα..

Τραγούδησα, χόρεψα και ήπια στην υγειά τους ..

Κι όταν το ξημέρωμα τον έκλεισα στην αγκαλιά μου,  ενώ  η συγκίνηση μου έκλεινε τον λαιμό μ’ ένα κόμπο κι η καρδιά μου νόμιζα πως θα σπάσει..  τότε τον  άκουσα  να μου ψιθυρίζει σ’ αυτί :

«σ’ ευχαριστώ .. γιατί χωρίς εσένα θα ήμουν μισός!»

Κι έλιωσα!