Όταν Από Μαμά Γίνεσαι.. Μάνα

Είχα κι εγώ ένα όνειρο σαν γυναίκα.

Να μην αναπαράγω κλισέ και εμμονές της μαμάς μου που σαν έφηβη – αλλά κι αργότερα σαν παντρεμένη – σχολίαζα με τις φίλες μου και γελούσαμε.

Με λίγα λόγια ήθελα  να ξεφύγω … να κάνω την διαφορά (χα! εδώ γελάνε).

Να γίνω η μάνα πρότυπο… τρομάρα μου!

Και καλά..  δεν ήξερα.. δεν ρώταγα;

Και δώστου να διαβάζω οτιδήποτε είχε να κάνει με ψυχολογία και διαπαιδαγώγηση.

Και δώστου να παλεύω με τις αντοχές και την υπομονή μου για να μεγαλώσουν με κουβέντα, με «φυσικές συνέπειες» και κυρίως δίχως ξύλο.

Και τους έτρεχα  σε εκθέσεις βιβλίων, σε μουσεία  και σε φιλολογικά γκαλά (που λέει ο λόγος).. για να τους καλλιεργήσω -λέει- τα γούστα και να τους βάλω στον δρόμο της ποιότητας..

Και έρχεται μια ωραία ημέρα και σου ξημερώνει μια ρουφιάνα  εφηβεία για να στα φέρει  όλα τούμπα!
Όχι  πείτε μου,  πόσες  εφηβείες  νομίζετε ότι  μπορεί να αντέξει η  μέση Ελληνίδα μάνα για να διατηρήσει σώας τας φρένας της γιατί εμένα μου κλήρωσαν τέσσερις.. ζωή να’ χουν!

Έρχεται που λέτε η πρώτη και  σε βρίσκει αθώα και απονήρευτη..

Οπλίζεσαι εσύ με  υπομονή, έχεις και τα «τσιτάτα»  φρέσκα στο μυαλό σου, τα διαβάζεις  καθημερινά προ της βραδινής κατακλίσεως σαν ευαγγέλιο ένα πράμα  και λες όλα καλά..

Η δεύτερη σε βρίσκει  ελαφρά καταπονημένη  αλλά παρηγοριέσαι πως αν περάσεις κι αυτή την δοκιμασία μετά δεν θα’ χεις να φοβηθείς τίποτα ως άνθρωπος.

Ποιο μνημόνιο και ποια κρίση;.. εδώ έχεις γαλουχηθεί μέσα από δυο απανωτές  εφηβείες  τι να σου πει η Τρόϊκα  μετά απ’ αυτό;

Και πάνω που τις ξεπετάς, πάνω που λες δόξα τω Θεώ κι άλλο κακό να μη με βρει, πάνω που φτύνεις τον κόρφο σου και γυρίζεις τρεις φορές γύρω από τον εαυτό σου, πάνω που  περνούν και αρκετά χρόνια και το μυαλό ξελαμπικάρει και ξεχνιέται .. πάνω εκεί  είναι που έρχονται οι δυο τελευταίες για να σε αποτελειώσουν.

Πόσο να γλυκομιλήσω πια η γυναίκα  όταν αντί για  παιδιά έχω απέναντί μου τον Τσε Γκεβάρα;

Πώς να διατηρήσω την ηρεμία μου όταν  ο κάφρος έφηβος ξεδιπλώνει την γλωσσάρα του;

Διότι δεν τολμάς να τους μιλήσεις και γυαλίζει το μάτι τους!

Μην τα βλέπεις που κάθονται ήσυχα ήσυχα και αποχαυνωμένα μπροστά στον υπολογιστή..

Για τόλμησε να τους πεις να σηκωθούν και να πάνε να διαβάσουν…

Τότε  βλέπεις το "φυτό" να αναδιπλώνεται, να στέκεται δίπλα σου απειλητικά  κι ενώ  εσύ σηκώνεις ταραγμένη το βλέμμα  προς το ταβάνι, διότι σου ρίχνει και ένα κεφάλι,  απορείς πού είχε κρυμμένη  όλη αυτή την τσιρίδα!

Και πάντα, ΜΑ ΠΑΝΤΑ  έχει διαβάσει όταν εσύ έλειπες, δούλευες ή κοιμόσουν ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΕΣ..

Άκου να δεις τώρα πώς μπορείς να πάρεις στο λαιμό σου τον κακομοίρη τον έφηβο!

Εσύ η άδικη, η γκρινιάρα, αυτή που αναμασά  όλο τα ίδια και τα ίδια.. και  αναγκάζεις τον αθώο έφηβο να αναρωτιέται..  «πού ζεις;»..  ενώ το σωστό θα ήταν "πώς ζεις.. μ' εμένα που σού' λαχα!"..

Και ρωτά ποιός; ο κύριος Πολύξερος.. που έχει γνώμη και άποψη για όλους και όλα και μάλιστα αδιαπραγμάτευτη!

Κύριε των δυνάμεων!!

Και το κορυφαίο;

Ξαφνικά, δίχως καμιά  προειδοποίηση, χωρίς μια εισαγωγή, μια κεντρική ιδέα, κάτι να σε υποψιάσει..  εν μια νυχτί, γίνεσαι από «μαμά»..   «ΜΑΝΑ»!

Ε, όχι αυτό δεν το ανέχομαι!