Άλλος Κανείς Δεν Έκανε..

Παράξενες γιορτές οι φετινές.

Σέρνεται μια γενικότερη ανορεξιά  και μια.. μουντίλα που σου σφίγγει την καρδιά.

Ένα από τα προηγούμενα βράδια που επιστρέφαμε σπίτι από κάποια επίσκεψη, παρατηρούσα  μέσα απ’ το αυτοκίνητο  πόσα λίγα σπίτια ήταν στολισμένα φέτος.

Δεν είμαι μόνο εγώ που δεν έχω διάθεση, σκέφτηκα κι ήταν παρήγορη τούτη η διαπίστωση.

Τι στο καλό;..   δεν είναι και το καλύτερο να νιώθεις πως μιζεριάζεις, τουλάχιστον ας είναι κι άλλοι μαζί σου στην  παρέα!

Εν τω μεταξύ γνωστοί και φίλοι, λες κι είναι βαλτοί,  εξακολουθούν  να μου κάνουν την ίδια πάντα ερώτηση.

-Στόλισες;

-όχι ρε δεν στόλισα..  και ούτε πρόκειται.. έχεις πρόβλημα;

Έλεος!

Την  Κυριακή η φιλενάδα μου  είχε οργανώσει  φωτογράφιση και με «έχωσε» κι εμένα στο παιχνίδι..
Για να είμαι ειλικρινής μέχρι την τελευταία στιγμή φλερτάρισα με την ιδέα να μην πάω αλλά τελικά ντράπηκα να την στήσω..

Πήγα λοιπόν και τελικά πέρασα καλά γιατί γελάσαμε απίστευτα.

Την ίδια ώρα με την φωτογράφιση, ο Βασίλης  (το μεγάλο μου αστροπελέκι) είχε προπόνηση στην ιστιοπλοΐα και για όσους δεν γνωρίζουν να πω ότι  έχει για προπονητή τον αδελφό του και μεγάλο μου γιο.

Φτάνοντας λοιπόν στο σημείο της φωτογράφισης  ανακάλυψα πως ήταν ψηλά, πάνω ακριβώς από το σημείο που κάνανε προπόνηση…

Με το που είδα λοιπόν τα σκάφη να βγαίνουν απ’ το λιμάνι μαζί με το φουσκωτό με το οποίο τα συνόδευε ο προπονητής (και γιος.. τά’ παμε μη τα ξαναλέμε) μ’ έπιασε μητρικό ντελίριο!

Με συνεπήρε  το γνωστό.. «άλλος κανείς δεν έκανε μόνο η Μαριώ τον Γιάννο» και παράτησα φωτογραφική μηχανή και  το μοντέλο σύξυλο  για να τηλεφωνήσω στον γιο  και κουνώντας τα χέρια προσπαθούσα να του δώσω να καταλάβει πού ήμουν και προς τα πού να κοιτάξει για να με δει κι εκείνος..

Λίγη φαντασία να έχεις μπορείς να καταλάβεις το σκηνικό!

Το μοντέλο στο χείλος του γκρεμού

κι εγώ στραμμένη προς την θάλασσα να παρακολουθώ το φουσκωτό και να αλαλάζω .. «παιδί μου, παιδί μου!»…

Από κει και πέρα το μυαλό μου ήταν κάτω στην θάλασσα προσπαθώντας να διακρίνω πότε το ένα παιδί και πότε το άλλο.

Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες τελείωσα την φωτογράφιση και με την πρόφαση να φωτογραφίσουμε το μοντέλο με φόντο τον ιστιοπλοϊκό όμιλο, τις πήρα απ’το βουνό και κατεβήκαμε στο λιμάνι,  για να συνεχίσω απτόητη να φωτογραφίζω τον Βασίλη και τον Σπύρο που επέστρεφαν μετά την προπόνηση.

Κου κου βά… κου κου βά!!