H Aπουσία

Γράφω σήμερα 15 Ιουνίου..

Σήμερα που είναι/ήταν τα γενέθλιά σου..

Παράξενο όμως  μου λείπεις περισσότερο όσο μεγαλώνω .

Μου λείπεις στα δύσκολα..

Μου λείπεις στις χαρές..

Μου λείπεις τις στιγμές που νιώθω μοναξιά.. (κι είναι πολλές)..

Μου λείπεις στις στενοχώριες μου..

Μου λείπουν οι κουβέντες μας..

Μου λείπει το χαμόγελό σου..

Μου λείπει η καλοσύνη και η συγκαταβατικότητά σου..

Και μετανιώνω..

Για την σχέση που δεν ήταν όσο θα’ πρεπε στενή..

Για όσα δεν μοιράστηκα μαζί σου..

Για όσα δεν σε ρώτησα..

Για όσα δεν σου είπα..

Για τις φορές που σε στενοχώρησα..

Για τότε που σε κατηγόρησα..

Για κάθε φορά που σε αμφισβήτησα..

Και για κείνες που σε απογοήτευσα..

Θα’ θελα να΄σουν εδώ.. να σου πω τις πίκρες μου.. να κλάψω στην αγκαλιά σου..

Να με κρατήσεις τρυφερά στα χέρια σου.. να με παρηγορήσεις..

Να διώξεις με μια σου κουβέντα μακριά τα σύννεφα..

Να με υπερασπιστείς..

Μου λείπεις μαμά..

Μου λείπεις..