Φωτογραφία - Γραφή: 1-0

Κοίτα να δεις τώρα τι έχω πάθει..

Εγώ που λες λάτρευα – και λατρεύω ακόμα δε λέω - να γράφω..

Περνούσα - και περνώ ακόμα δε λέω -  ώρες με το να προετοιμάζω κάθε ανάρτηση..

Να ελέγχω την σύνταξη και την ορθογραφία της με μια εμμονή στην λεπτομέρεια που καταντά κουραστική.. μη σου πω και γελοία..  διότι πού νομίζεις ότι γράφεις μαντάμ στην Λιμπερασιόν ή στην Χέραλντ Τρίμπιουν;

Αυτό τώρα δεν χρειάζεται να το πάρεις  τοις μετρητοίς και σκεφτείς «κοίτα την ψωνάρα που νομίζει πως οι αναρτήσεις της είναι άψογες» .. διότι ουδείς άσφαλτος.. το’ χει πει και η Άντζελα και  ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ που θα αμφισβητήσω την Άντζελα.. αλλοίμονο!

Και μην αρχίσεις τώρα τα κουλτουριάρικα του στυλ «ποια είναι η  Άντζελα κι εγώ δεν ακούω τέτοιου είδους μουσική»,  διότι πάω στοίχημα πως δεν υπάρχει κανείς της γενιάς μου που να μην έχει ακούσει έστω και μια φορά  το «φωτιά στα σαββατόβραδα» και δη οι απανταχού ερωτοχτυπημένοι, καψουρεμένοι, αλλοπαρμένοι, μπαϊλντισμένοι  και τα συναφή..

Διότι άντε βίωσε εσύ τον χωρισμό ακούγοντας Βιβάλντι, Τσαϊκόφσκι ή Μπετόβεν.. ε.. δεν λέει ρε παιδί μου πώς να το κάνουμε;..

Πώς να ταυτιστείς;.. πώς να κλάψεις;.. πώς να κόψεις φλέβα;.. πώς να χτυπηθείς κάτω;

Επειδή όμως από αλλού ξεκινήσαμε και αλλού το έχουμε φτάσει.. σταματάω εδώ και δεν επεκτείνομαι άλλο..

Το θέμα μας λοιπόν είναι πως εκεί που το γράψιμο ήταν για μένα το παν.. εδώ και λίγο καιρό αρχίζω να συνειδητοποιώ πως το κέντρο βάρους του ενδιαφέροντός μου έχει μετατοπιστεί ένα κλικ δεξιότερα.. (ή αριστερότερα.. όπως θες πάρτο..  δεν θα σου χαλάσω το χατίρι, σημασία έχει η μετατόπιση)  και γέρνει προς την πλευρά της φωτογραφίας!

Ναι, ναι.. καλά άκουσες.. της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ!

Και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να ψάχνει μονίμως με τα μάτια Το  θέμα, Το κάδρο, Το έναυσμα για το επόμενο κλικ..

Και σε κάθε καινούργια ανάρτηση δεν με απασχολεί πια τι θα γράψω αλλά ποιες φωτογραφίες θα ανεβάσω!

Και ψάχνω.. και διαλέγω.. και επιλέγω.. και απορρίπτω.. και προβληματίζομαι.. και θέλω να μαθαίνω ολοένα και περισσότερα, να γίνομαι όλο και καλύτερη..

Και εν τέλει, αυτό που περιμένω να ακούσω (η ψωνάρα!) είναι -  άκουσον άκουσον - το «μπράβο» για την φωτογραφία και όχι για το πόσο καλά τα λέω ή τα γράφω.. (αν υποθέσουμε πως τα λέω και τα γράφω καλά)..

Και θα σου εμπιστευτώ και κάτι πολύ προσωπικό και παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας.

Αν τύχει  σε κάποια από τις φωτογραφίες να κάνει like ο δάσκαλός μου.. καμαρώνω λες κι έχω πάρει το Πούλιτζερ της φωτογραφίας!

(τώρα που στο είπα μπορείς να με φασκελώσεις ελεύθερα, δεν θα σε παρεξηγήσω)..

Κοίτα να δεις αδελφέ μου τι μπορεί να πάθει ο άνθρωπος στα πίσω πίσω..

Και Μη.. χειρότερα!!