Τζινγκλ Μπελ - Χοχοχο Κατάσταση!

Φέτος είχα πάρει δυο αποφάσεις,  πρώτον να στολίσω ο κόσμος να χαλάσει και δεύτερον να το κάνω μόνη μου, με την ησυχία μου και δίχως το άγχος να τελειώνω μάνι μάνι για να μη ταλαιπωρώ τα αρσενικά της φαμίλιας..

Κι αυτό γιατί οι άντρες γενικά βαριούνται τέτοιου είδους καταστάσεις και καθώς τα θεωρούν  λίγο περιττά όλα αυτά έχουν την ψυχολογία της ξεπέτας.. «άντε να της ανεβάσω τις κούτες από την αποθήκη, να την βοηθήσω κανα μισαωράκι και να τελειώνουμε γιατί θα χάσω τις ειδήσεις..»

Απ’ την άλλη πλευρά οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους - γιατί πάντα υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις -  έχουν μια εμμονή με την λεπτομέρεια.. εγώ π.χ. μπορώ να ανεβοκατέβω την σκάλα εκατό φορές προκειμένου στην γιρλάντα τα αστέρια να έχουν ίση απόσταση το ένα από το άλλο.. και να ασχοληθώ με αυτό - και μόνο μ’ αυτό -  έως ότου το αποτέλεσμα θα είναι ικανοποιητικό στα μάτια μου.

Έτσι τα αγόρια του σπιτιού, μικρά και μεγάλα,  έχουν συνηθίσει να με βλέπουν να τριγυρνώ ανάμεσά τους και να περνάω ξανά και ξανά από μπροστά τους δοκιμάζοντας διαφορετικές θέσεις σε κάποιο αντικείμενο και συνήθως με κοιτάνε με την άκρη του ματιού τους δίχως να το σχολιάζουν.

Ο φετινός χριστουγεννιάτικος στολισμός λοιπόν είχε αποκλειστικά την δική μου επιμέλεια και ήταν διήμερος, ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα της πρώτης μέρας, εγκαταλείφθηκε σε μια ημι-χαώδη κατάσταση αργά το βράδυ για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί την επομένη.

Έτσι ανέβηκα, κατέβηκα, σκαρφάλωσα, κρεμάστηκα και κρέμασα ό,τι μπορείς να φανταστείς!..

Το αποτέλεσμα του όλου εγχειρήματος είναι μια πολύ «τζινγκλ μπελ–χοχοχο» κατάσταση!

Κι επειδή πέρσι δεν το έκανα, φέτος το απολαμβάνω διπλά!

Καλές Γιορτές λοιπόν όμορφοι!

Ας τις ζήσουμε έτσι όπως τους πρέπει..

Με φροντίδα για τον συνάνθρωπο, με νοιάξιμο για όσους περνούν δύσκολα, με δόσιμο ακόμα κι από το υστέρημά μας (κυρίως από αυτό)..  γιατί έτσι θα βιώσουμε την αγάπη,  την χαρά και την μαγεία που κρύβουν τούτες οι μέρες.. και μόνο τότε θα ζήσουμε..

Πραγματικά Χριστούγεννα!