Θεού Φανέρωσις!

Δεν σε έχω πάρει ποτέ μαζί μου στον Πειραιά να σου δείξω πώς γιορτάζουμε τα Θεοφάνεια!
Παράλειψις και μάλιστα μεγάλη.
Γιατί κάθε χρόνο στις 19 Ιανουαρίου (6 με το Πάτριο Ημερολόγιο) κάτω στον Πειραιά, στο κεντρικό
λιμάνι του, γίνεται λαμπρή γιορτή και αγιασμός των υδάτων με πλήθος κόσμου, την μπάντα του Δήμου, ναυτικό άγημα αλλά και πολλούς επισήμους.
Η πομπή ξεκινά από τον Άγιο Φίλιππο όπου συγκεντρώνονται οι πιστοί κρατώντας τα λάβαρα και τις σημαίες από τις ενορίες τους και φυσικά αυτοί που πρωταγωνιστούν είναι τα παιδιά που ντυμένα άλλα με παραδοσιακές φορεσιές και άλλα με τα ειδικά άμφια δίνουν μια νότα χαράς κι ελπίδας για το μέλλον αυτού του τόπου!

Οι μετεωρολόγοι στα δελτία ειδήσεων έδιναν μαύρες προβλέψεις για την προηγούμενη Τρίτη με τσουχτερό κρύο και βροχές..
Παρ' όλα αυτά .. "άλλαι αι βουλαί Κυρίου" και η μέρα ξημέρωσε λουσμένη από μια υπέροχη λιακάδα.. οπότε - δίχως πρόβλημα - χαρήκαμε  την γιορτή  από την αρχή μέχρι το τέλος της.

Κάθε χρόνο όλες οι ηλικίες δίνουν το παρόν, μικροί, μεγάλοι κι ακόμα μεγαλύτεροι,  φορούν τις φορεσιές του τόπου τους ή απλά με τα καθημερινά τους ρούχα σηκώνουν με περηφάνια σημαίες και λάβαρα και είτε παρελαύνουν είτε ακολουθούν την πομπή ως το λιμάνι.

Οι νέοι ενθουσιάζουν, οι μεγαλύτεροι συγκινούν και τα μωρά ξυπνούν τρυφερά συναισθήματα!

Koρίτσια, νέες γυναίκες, μάνες κρατώντας τα μικρά τους απ' το χέρι, γυναίκες μεγαλύτερες .. όλες περπατούν με καμάρι ..

για να καταλήξουν όλοι στο λιμάνι..

Ο σταυρός ρίχνεται στο νερό μια φορά και ένας βιαστικός σπεύδει να βουτηξει πρόωρα..

ρίχνεται για δεύτερη φορά και την τελευταία καμιά σαρανταριά κολυμβητές βουτούν στα παγωμένα νερά με κοινό πόθο να τον πιάσουν πρώτοι και να πάρουν ευλογία!

σύντομα ο τυχερός τον υψώνει χαρούμενος

και τον πηγαίνει μέχρι το κοντινό φουσκωτό όπου οι ΟΥΚάδες τον ασπάζονται με σεβασμό.

 η λαμπρή γιορτή τελειώνει μπροστά από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά

Ο κόσμος σκορπίζει και στα χείλια όλων ανεβαίνει η ίδια ευχή "και του χρόνου,  καλή Φώτιση να έχουμε"..

(στους δύσκολους καιρούς που ζούμε την έχουμε ανάγκη!)