Αφιερωμένο Στις.. Αγορομάνες!

Άλλη ανάρτηση είχα  εγώ  για σήμερα..

Ανάρτηση όμορφη και περιποιημένη όπου έγραφα για ταξίδια, για όμορφες στιγμές, για λουλούδια, για μέρη μαγικά και είχα ετοιμάσει μάλιστα  κι ένα σωρό φωτογραφίες αλλά ας όψεται η ζωή «που
άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα» και μιλάω φυσικά για την προχθεσινή γιορτή της μητέρας που ήταν η αιτία για να αλλάξουν τα σχέδιά μου «φύρδην»..

Γιατί πόσο να μείνω ψύχραιμη η γυναίκα;

Πες μου πόσο;

Που όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου την Κυριακή ήταν και μια μαχαιριά στην καρδιά..

Έμπαινες στο φεισμπουκ κι έβλεπες πάνω πάνω στιχάκια αγάπης της κόρης στη μάνα της, από κάτω φωτογραφία με τα λουλούδια που πρόσφερε η κόρη στη μάνα της και ακόμα πιο κάτω φωτογραφία της κόρης με την μάνα της..

Και να τα «μανούλα μου σ’ αγαπώ».. και να τα «είσαι για μένα το παν».. και να οι αγάπες.. και να τα συγκινητικά.. και να.. και να.. και να..

Και εν τω μέσω όλης αυτής της «καρδουλοκατάστασης» .. ΕΣΥ!

Η οποία «ΕΣΥ» δεν έχεις καν την τύχη να ζει η δική σου μανούλα για να διοχετεύσεις προς τα εκεί τα απωθημένα σου..

Εσύ, η ένδοξη αγορομάνα.. η μάνα που κατούρησε στο πηγάδι..  η μάνα με τους πολλούς τους γιούς και την … καμιά την κόρη!

Γιατί άμα δεν έχεις κόρη μη περιμένεις καρντιά μου από τους γιους τέτοιου είδους ευαισθησίες!

Που βράδυ βράδυ πια χτύπησε το τηλέφωνο (τώρα που το σκέφτομαι ήταν την ώρα των ειδήσεων.. να δεις που εκεί το είδε και το θυμήθηκε) και σηκώνω βαριεστημένα το ακουστικό..

-Ναι;

-Μανούλα χρόνια πολλά!

-Πέρασε παιδί μου η γιορτή μου δεν είχατε έρθει από δω;  Το ξέχασες;

-Δεν σε πήρα για την γιορτή σου βρε μαμά, φυσικά και το θυμάμαι.. για την γιορτή της μητέρας σε πήρα.. χρόνια πολλά να σε χαιρόμαστε!

Και φυσικά, όπως καταλαβαίνεις, εκείνο το ουρλιαχτό ενθουσιασμού που ακούστηκε μέχρι τα μέρη σου ήταν η δικιά μου η φωνή!

-Αγόρι μου!  Αγόρι μου!  Αγοράκι μου γλυκό εσύ!.. μόνο εσύ με θυμήθηκες.. ΜΟΝΟ ΕΣΥ!

Και δώστου φωνές.. και δώστου ουρλιαχτά ενθουσιασμού.. και δώστου γέλια και χαρές.. που ακόμα και αν κέρδιζα τον πρώτο αριθμό στο τζόκερ πιο ψύχραιμα θα το έπαιρνα!

Και έκλεισα πανευτυχής το τηλέφωνο..

Εντάξει.. ένας στους τέσσερις δεν το λες και καλή αναλογία .. αλλά απ’ το ολότελα; ..

Και μισή ώρα μετά ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν τα αστροπελέκια που επέστρεφαν από την βόλτα τους.. και ακολουθεί διάλογος μεταξύ τους αληθινός πέρα ως πέρα..

-Χαχαχα.. τον άκουγες ρε αυτόν στο μετρό πίσω μας;

-Ποιόν λες;

-Εκείνον ρε.. που μιλούσε στο κινητό και έλεγε  (η φωνή σπάει και μιμείται την γυναικεία) «μανούλα μου χρόνια πολλά, σε αγαπώ»

(Γέλια τρανταχτά και από τους δυο.. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.. )

Τι τους λες τώρα;.. όχι.. τι τους λες;