Mια Καταστροφική Συνταγή

Σήμερα θα σου αποκαλύψω τι γίνεται στο backstage μιας ανάρτησης και μάλιστα όχι μιας συνηθισμένης αλλά μιας καταστροφικής ανάρτησης!

Θα σου εκμυστηρευτώ τι παθαίνει η έρημη blogger όταν όλα πάνε στραβά, θα σου περιγράψω τον τρόμο και τον πανικό που ακολουθεί για να μάθεις και να μη νομίζεις πως όλα είναι αστραφτερά, όμορφα και τσιριμπίμ  τσιριμπόμ,  ας τα πάρω όμως με την σειρά.

Έχω πει στο παρελθόν ότι τις συνταγές για το edityourlifemag.gr τις προετοιμάζω τα σαββατοκύριακα.

Το Σάββατο αγοράζω τα υλικά που πιθανώς δεν έχω στο σπίτι, την φτιάχνω με την ησυχία μου το μεσημεράκι, την Κυριακή φωτογραφίζω και το αργότερο Δευτέρα την προγραμματίζω για δημοσίευση το πρωινό της Πέμπτης.

Καλού κακού έχω (είχα)  πάντα μια με δυο συνταγές με  φωτογραφικό υλικό και έτοιμο κείμενο σαν στοκ για την περίπτωση κάποιας αναποδιάς, τις οποίες συνταγές όμως, αυτή την φορά, τις είχα χρησιμοποιήσει την μια όταν έλειψα μια βδομάδα στο Άμστερνταμ και την δεύτερη όταν έκανα ένα ξαφνικό χειρουργείο μετά το Πάσχα κι έμεινα λίγες μέρες στο κρεβάτι.

Οπότε το στοκ μου εξανεμίστηκε και δεν είχα πια περιθώρια λάθους ή αναποδιάς.. 

Έχοντας αυτό κατά νου μια ανησυχία και μια αβεβαιότητα, θα σου το ομολογήσω, την είχα... παρ’όλα αυτά  όλα πήγαιναν καλά.. όχι όμως για πολύ όπως αποδείχτηκε, γιατί δυο βδομάδες πριν  ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με την συμφορά!

Όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να ετοιμάσω μια συνταγή που δεν είχα κάνει ξανά στο παρελθόν, ξεγελάστηκα γιατί όταν διάβασα τα υλικά και τον τρόπο παρασκευής της μου φάνηκαν πολύ απλά και πολύ «σίγουρα» κι έτσι αγόρασα ό,τι χρειαζόμουν και στρώθηκα να φτιάξω ένα τσιζκέικ που όμως έμελλε να καταλήξει σε τραγωδία.

Άρχισα να υποψιάζομαι την πανωλεθρία που θα ακολουθούσε από την στιγμή που χτυπούσα την κρέμα, η οποία κρέμα υποτίθεται πως θα έπρεπε με το χτύπημα να πήξει, όμως εκείνη ακόμα και μετά από πολύ χτύπημα παρέμενε ρευστή και σφύριζε αδιάφορα η κακούργα ..

Τι την πήρα με το καλό.. τι την αγρίεψα, τι την παρακάλεσα.. τι βρε καλή μου.. τι βρε χρυσή μου.. τι βρε γλυκιά μου.. τι βρε πικρή μου.. τίποτα εκείνη..

Στον πάγκο της κουζίνας επικρατούσε ένας μικρός χαμός κι εγώ συνέχιζα να χτυπάω τουλάχιστον ένα εικοσάλεπτο στο μίξερ, στο τέλος κουράστηκα κι αποφάσισα να την βάλω στην φόρμα με την ελπίδα πως θα έπηζε στο ψυγείο.. (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία).

Την άφησα μέχρι την επομένη το μεσημέρι, ένα 24ωρο δηλαδή, για σιγουριά και αφού άπλωσα από πάνω το γλυκό βύσσινο αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να βγάλω την αποσπώμενη φόρμα.. έκανα μια προσευχή, κράτησα την αναπνοή μου και πολύ πολύ προσεκτικά και αργά τράβηξα το στεφάνι της φόρμας γύρω από το γλυκό.. και τότε έγινε αυτό που φοβόμουν..

Η κρέμα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, ήρθε κι άπλωσε σαν εκείνες τις  λαστιχένιες χλαπάτσες που πετούσαν τα παιδιά για να παίξουν κι εγώ την κοιτούσα έντρομη!

Ήταν Κυριακή μεσημέρι.. όλα ήταν κλειστά.. δεν είχα κατά νου κάποια άλλη εναλλακτική.. και ο πανικός από κει που ήταν περαστικός κι επισκέπτης έγινε από την μια στιγμή στην άλλη μόνιμος κάτοικος .. τώρα; τι κάνουμε τώρα;

Στην απελπισία μου σκέφτηκα να την ανεβάσω όπως ήταν, μιας και το γευστικό αποτέλεσμα ήταν τέλειο και να εξηγήσω τα ανεξήγητα, αλλά κοιτώντας τις φωτογραφίες ξανά και ξανά δεν μου άρεσε η ιδέα.

Δεύτερη κίνηση να ζητήσω ιδέες και βοήθεια από την υπόλοιπη συντακτική ομάδα του edityourlifemag.gr, η αλήθεια είναι πως εκείνες τις στιγμές του πανικού εκτίμησα ιδιαίτερα την ψυχραιμία και τις λύσεις που μου πρότειναν τα κορίτσια  και θα κατέφευγα σίγουρα σε κάποια από αυτές αν δεν θυμόμουν ξαφνικά το αγαπημένο μας παγωτό που φτιάχνεται σε 5 λεπτά και είναι η απόλυτη απόλαυση για μας όλο το καλοκαίρι.

Οπότε ξεφύσηξα με ανακούφιση, πήρα από το ντουλάπι τα δυο υλικά που χρειαζόμουν και σε ελάχιστο χρόνο τοποθετούσα στην κατάψυξη ένα μεγάλο τάπερ με παγωτό παρφέ που φωτογράφισα την επόμενη μέρα.

Έτσι η ανάρτηση προγραμματίστηκε στην ώρα της για να δημοσιευτεί την Πέμπτη και η καρδιά γύρισε στην θέση της!

Προς το παρόν δεν έχω καταφέρει να δημιουργήσω ξανά ένα στοκ ασφαλείας με κανά δυο έτοιμες συνταγές, όμως πρέπει να το κάνω και μάλιστα άμεσα γιατί δεν θα αντέξω να περάσω δεύτερη φορά άλλο μίνι εγκεφαλικό..