Καλή σχολική χρονιά!

-Άντε βρε, καλή σχολική χρονιά.
- ξανθιά, μελαχρινή, καστανή ή κοκκονομάλλα;
- τι μουρμουρίζεις καλέ εκεί;
- δεν θυμάμαι την δασκάλα του μικρού.
- καλά, σοβαρά μιλάς; δεν θυμάσαι την δασκάλα του παιδιού σου;
- γιατί περίεργο σου φαίνεται; πόσο νομίζεις την είδα πέρσυ; αμέσως μετά τον αγιασμό πλακώσανε οι απεργίες και
πριν το καταλάβουμε έφτασαν οι διακοπές των χριστουγέννων. Αφού για να καταλάβεις, στην γιορτινή συγκέντρωση
για τα ποιήματα ......ξανασυστηθήκαμε.
- ε, καλά.....μετά όμως;
- τί μετά χρυσή μου; τί μετά;.....Αυτή πέρσυ δεν ήταν σχολική χρονιά , σχολική απονιά ήταν. Κάθε τρεις και λίγο το
παιδί μου ανακοίνωνε "αύριο μαμά δεν έχουμε σχολείο, η κυρία μας έχει απεργία". Για να καταλάβεις, στο τέλος- τις ελάχιστες φορές που έκαναν μάθημα- το έστελνα με μια φωτογραφία στο χέρι που - λες και τό'ξερα- είχα τραβήξει την πρώτη μέρα να την έχει ο μικρός ενθύμιο όταν μεγαλώσει. Ε, αυτή η φωτογραφία μας έσωσε.......την έδινα του παιδιού κι αναγνώριζε ποια ήταν η δασκάλα του.
- είσαι υπερβολική.
- μη με φουρκίζεις κι εσύ τώρα. Εγώ είμαι υπερβολική ή όλοι αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί που την "είδαν" Μπουμπουλίνες και Ανδρούτσοι και δεν έλεγαν να κατεβάσουν τα λάβαρα και τα όπλα του αγώνα; Και δεν φτάνει που την μισή χρονιά απεργούσαν , αλλά και την υπόλοιπη μισή τό'ριξαν στην πολιτιστική ενημέρωση. Και να τα θέατρα, και να οι επισκέψεις στα μουσεία, και να οι εκδρομές.....κι όταν καλύφθηκαν οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες και άρχισες να ελπίζεις πως τώρα επιτέλους θα κάνουν καμμιά μέρα μάθημα μπας και ξεστραβωθούν εκείνα τα έρημα τα πιτσιρίκια, άρχισε άλλο βιολί. .......τα σεμινάρια των δασκάλων, οι εκλογές των δασκάλων, οι ψηφοφορίες των δασκάλων.....η σάρα και η μάρα των δασκάλων.....
- ηρέμησε.
- δεν μπορώ να ηρεμήσω, δεν θέλω να ηρεμήσω.....να την αναγνωρίσω θέλω.