ΦΟΒΑΜΑΙ!!

Πρώτη μέρα στην δουλειά σήμερα κι είναι κάπως περίεργα.......
Θυμάμαι άλλες χρονιές, μετά από ένα ολόκληρο μήνα ξεκούρασης κι αλλαγής παραστάσεων, με πόση χαρά γυρνούσα στο πόστο μου....
Σήμερα η καρδιά είναι βαριά, τα συναισθήματα το ίδιο και κάτι αδιόρατο πνίγει κάθε ανάλαφρη διάθεση.
Ξέρω τί είναι......είναι αυτή η επικείμενη αλλαγή στα καθημερινά μου "δεδομένα", που με τρομάζει, όπως και κάθε αλλαγή που αποφασίζουμε στην ζωή μας.
Βαθειά μέσα μου έχει κατασκηνώσει ο πανικός....θά'ναι άραγε για καλό ή μήπως κάνω πατάτα;....Θα μπορέσω, μετά από τόσα χρόνια σε δική μου επιχείρηση, να "αντέξω" την όποια εργοδοσία;....
Απ'την άλλη όμως, αυτή η παντελής έλλειψη ελεύθερου χρόνου , μ'έχει τσακίσει.....
αυτά τα ατέλειωτα δωδεκάωρα καθημερινά, όσο κι αν δεν έχεις κανένα "πάνω απ'το κεφάλι σου", όταν πίσω σου υπάρχει μια πολυμελής οικογένεια που χρειάζεται την φροντίδα σου, καταντά ....υπόθεση αβάσταχτη.
Θέλω να νιώσω πώς είναι να έχεις ένα σαββατοκύριακο ελεύθερο, να βιώσω πάλι -μετά από δέκα σχεδόν χρόνια- πώς είναι να κανονίζεις κοντινές αποδράσεις για μια δυο μέρες, να συναντιέσαι με φίλους, να πηγαίνεις σε κοινωνικά καλέσματα με τον συντροφό σου κι όχι μόνη ....και τόσα άλλα που για την πλειοψηφία είναι "δεδομένα" και για μένα ήταν άπιαστο όνειρο.
Δεν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου παραθέτοντας τα υπέρ της απόφασής μου, γιατί έτσι κι αλλιώς η αλλαγή έχει πια δρομολογηθεί και εκ των πραγμάτων , δύσκολα θα αναιρεθεί, όμως ........ΦΟΒΑΜΑΙ!!