Η αποφασή του ..είναι σεβαστή!

Moυλάρωσε το μεγάλο αστροπελέκι...δεν θέλει λέει να ξαναπάει κολυμβητήριο.
Είχε τσινίσει και παλιότερα, αλλά είχα καταφέρει με την κουβέντα να του αλλάξω γνώμη.
Τώρα όμως φαίνεται πως το εννοεί....κι εγώ στενοχωριέμαι γιατί ξέρω πόσο καλό του έχει κάνει στην υγεία και το σώμα του.
Όμως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι...και δυστυχώς εκείνος δεν θέλει, κουράστηκε λέει, ...βαρέθηκε.
Ξέρω...ξέρω...είναι αντιπαιδαγωγικό να τον αναγκάσω ή να τον πιέσω.
Ο μικρός συνεχίζει βέβαια. Το πρωί τους πήρα και πήγαμε γιατί είχαν προπόνηση. Ο μεγάλος κάθησε στις κερκίδες μαζί μου κι "έπεσε" στην πισίνα μόνο ο μικρός.
Κάποια στιγμή γύρισε και με ρώτησε "είσαι στενοχωρημένη;"...μπήκα στον πειρασμό να του πω ναι, αλλά αμέσως σκέφτηκα πως δεν είναι σωστό να του δημιουργώ τύψεις για τις αποφάσεις που παίρνει.
Πως είναι δικαίωμά του να μη θέλει να συνεχίσει, να βαριέται, να θέλει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και χάζεμα.
Δεν παύει να είναι ένα μικρό παιδί οκτώμιση χρονών!...και το βούλωσα...όχι, του είπα.

Έγειρε, έτσι όπως καθόμασταν δίπλα δίπλα, το κεφαλάκι του στον ώμο μου κι εγώ γύρισα και τον φίλησα.
Επιζητούσε την κατανόηση και την συγκατάθεσή μου για να ηρεμήσει και να ησυχάσει η ψυχούλα του!....