Τα Κρικρι Και Τα... Μουλάρια!

Η Άννα μου θύμισε το δικό μου πέρασμα απ'το φαράγγι της Σαμαριάς πριν πολλά χρόνια.
Τότε που οι μεγάλοι μου γιοί είχαν την ηλικία των αστροπελεκιών.
Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι γυρίζαμε την Κρήτη οικογενεικά με τροχόσπιτο.
Φυσικό ήταν να μην αφήσουμε το φαράγγι έξω απ'την περιήγησή μας.
Ξεκινήσαμε νωρίς ένα πρωί κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τα στενά μονοπάτια του.
Τα πιτσιρίκια ακολουθούσαν χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό.
Για κείνα ήταν απλά ένα βαρετό περπάτημα και τίποτα περισσότερο.
Κάποια στιγμή θέλοντας να τους τραβήξω το ενδιαφέρον για κείνη τη μοναδική και υπέροχη εμπειρία που βίωναν και βλέποντας ψηλά στα βράχια μερικά κρικρί, γύρισα και τους είπα:
- κοιταξτε... κοιτάξτε, κρικρί!
Ο μεγάλος έριξε μια αδιάφορη ματιά δίχως να μπει καν στον κόπο να σχολιάσει.
Ο μικρός έψαξε με τα μάτια στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που τους έδειχνα εγώ κι όταν τελικά κατάλαβε πού έπρεπε να κοιτάξει, τα κρικρί είχαν εξαφανιστεί.
Λίγο πιο πέρα όμως έτυχε να δει ένα μουλάρι και τότε γύρισε κι είπε το ανεπανάληπτο!
- τελικά μαμά τα κρικρί μοιάζουν πολύ με μουλάρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!