Τα Κρικρι Και Τα... Μουλάρια!
Η Άννα μου θύμισε το δικό μου πέρασμα απ'το φαράγγι της Σαμαριάς πριν πολλά χρόνια.
Τότε που οι μεγάλοι μου γιοί είχαν την ηλικία των αστροπελεκιών.
Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι γυρίζαμε την Κρήτη οικογενεικά με τροχόσπιτο.
Φυσικό ήταν να μην αφήσουμε το φαράγγι έξω απ'την περιήγησή μας.
Ξεκινήσαμε νωρίς ένα πρωί κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τα στενά μονοπάτια του.
Τα πιτσιρίκια ακολουθούσαν χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό.
Για κείνα ήταν απλά ένα βαρετό περπάτημα και τίποτα περισσότερο.
Κάποια στιγμή θέλοντας να τους τραβήξω το ενδιαφέρον για κείνη τη μοναδική και υπέροχη εμπειρία που βίωναν και βλέποντας ψηλά στα βράχια μερικά κρικρί, γύρισα και τους είπα:
- κοιταξτε... κοιτάξτε, κρικρί!
Ο μεγάλος έριξε μια αδιάφορη ματιά δίχως να μπει καν στον κόπο να σχολιάσει.
Ο μικρός έψαξε με τα μάτια στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που τους έδειχνα εγώ κι όταν τελικά κατάλαβε πού έπρεπε να κοιτάξει, τα κρικρί είχαν εξαφανιστεί.
Λίγο πιο πέρα όμως έτυχε να δει ένα μουλάρι και τότε γύρισε κι είπε το ανεπανάληπτο!
- τελικά μαμά τα κρικρί μοιάζουν πολύ με μουλάρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τότε που οι μεγάλοι μου γιοί είχαν την ηλικία των αστροπελεκιών.
Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι γυρίζαμε την Κρήτη οικογενεικά με τροχόσπιτο.
Φυσικό ήταν να μην αφήσουμε το φαράγγι έξω απ'την περιήγησή μας.
Ξεκινήσαμε νωρίς ένα πρωί κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε τα στενά μονοπάτια του.
Τα πιτσιρίκια ακολουθούσαν χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό.
Για κείνα ήταν απλά ένα βαρετό περπάτημα και τίποτα περισσότερο.
Κάποια στιγμή θέλοντας να τους τραβήξω το ενδιαφέρον για κείνη τη μοναδική και υπέροχη εμπειρία που βίωναν και βλέποντας ψηλά στα βράχια μερικά κρικρί, γύρισα και τους είπα:
- κοιταξτε... κοιτάξτε, κρικρί!
Ο μεγάλος έριξε μια αδιάφορη ματιά δίχως να μπει καν στον κόπο να σχολιάσει.
Ο μικρός έψαξε με τα μάτια στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που τους έδειχνα εγώ κι όταν τελικά κατάλαβε πού έπρεπε να κοιτάξει, τα κρικρί είχαν εξαφανιστεί.
Λίγο πιο πέρα όμως έτυχε να δει ένα μουλάρι και τότε γύρισε κι είπε το ανεπανάληπτο!
- τελικά μαμά τα κρικρί μοιάζουν πολύ με μουλάρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ειναι ενα απο τα πραγματα που θελω να κανω ελπιζω καποτε να αξιωθω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα Νιοβη μου
Αχαχααχ παντως δικιο ειχαν τα παιδια...
αφου δεν το ειδαν....και ειδαν το μουλαρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μου φιλησεις τον Δια τι κανει?
Από μια άποψη..ναι είχαν δίκιο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήO Δίας μια χαρά είναι... έχει γίνει τεράστιος, φαίνεται πως ο αέρας της εξοχής του κάνει καλό χαχαχα
Έχω πάει Κρήτη, αλλά το φαράγγι το είδα μόνο από πάνω, γιατί ήμουν μικρός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά διέσχισα το φαράγγι του Βίκου και πήρα το αίμα μου πίσω!
Καλορίζικο το νέο μπλογκ!
μ' αρέσουν πολύ τα αστροπελέκια σου, το ξερεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μου τα φιλησεις :)))
το φαράγγι το περασα, ενθουσιασμένη δεν έμεινα, όμως περι ορέξεως..
φιλιά
και καλά να τα λεμε ξανά!
καλησπεραααααα !
ΑπάντησηΔιαγραφήEγώ πάλι Βασίλη δεν έχω περάσει του Βίκου, όμως έχω ακούσει τα καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριλένα μου θα στα φιλήσω, αλλά στο συμβάν πρωταγωνιστές ήταν τα ... μεγάλα αστροπελέκια που τώρα είναι πια άντρες της παντρειάς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι πως εσύ θες να σου φιλήσω τα τωρινά :p
Kαλησπέρα Γιώτα μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧι-χι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ πετυχιμενο!
Αν και πρόσφατα πήγα Κρήτη, το φαράγγι δεν το πέρασα.
Δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου, που πίστεψα κάποιους που μου είπαν οτι,
θα αφήσω τα κοκκαλακια μου εκεί, πως δεν ειναι διαδρομή να την κάνεις με παιδιά, κ.α.
Νιόβη...ετσι έλεγα την πρώτη μου κούκλα!
Και κοιτα συμπτωση,aremare εγώ,
αρες μαρες-κουκουναρες εσυ!
Aremare καλωσόρισες :) Το φαράγγι μπορείς να το διασχίσεις με παιδιά αρκεί να θέλουν να περπατήσουν για σχεδόν έξι ώρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό είναι πάντως πριν να έχεις κάνει μια κουβεντούλα μαζί τους, έτσι ώστε αν αρχίσουν την γκρίνια να μπορείς να απαντήσεις "λυπάμαι που ταλαιπωρείσαι όμως η απόφαση ήταν δική σου" :)