Πάσχα Είναι..

Πάσχα είναι Ανάσταση.

Είναι Αναγέννηση.

Είναι χαρά.

Είναι πάθος.

Είναι αγάπη.

Είναι συγχώρεση.

Είναι μετάνοια.

Είναι φίλιωμα.

Είναι φιλί.

Είναι άγγιγμα καρδιάς.

Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα!

Και είναι πρώτη η ψυχή που αφουγκράζεται, βιώνει, αισθάνεται και μετά έρχεται το σώμα  για να απολαύσει.

Ζήσαμε και την φετινή Ανάσταση, όπως πάντα,  σε μια υπέροχη αναστάσιμη λειτουργία που τέλειωσε ξημερώματα Κυριακής.
Για πρώτη φορά είχαμε μαζί και τον αδελφό μου που καταφέραμε να τον πείσουμε να κοιμηθεί αρκετά το μεσημέρι για να ξενυχτήσει, κάτι που δεν συνήθιζε μέχρι τώρα.
Στην επιστροφή για το σπίτι  τα παιδιά παρέμειναν ξύπνια στην διαδρομή και τιτίβιζαν χαρούμενα από το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου.
Και δώστου πειράγματα.. και δώστου γέλια..  και δώστου χαρά..
Μεγάλωσαν, σκεφτόμουν, τώρα μπορούν πιο εύκολα να παραμένουν ξύπνια και να βιώνουν στιγμές σαν κι αυτή.
Το πρωί σηκώθηκε - όπως πάντα - πρώτος ο Χρήστος για να βάλει να ψήνεται το υπέροχο κοκορέτσι μειντ μπαϊ Κρίστος!

Στα ενδιάμεσα το τηλέφωνο δεν σταμάτησε να χτυπά.
Ευχές από φίλους αλλά κι από τα μεγάλα μου αγόρια που λείπουν.
Ευχές κι από τους γείτονες.
Χαμόγελα που δρασκελίζουν τα κατώφλια των αυλών κι έρχονται κι ακουμπάνε ακριβώς εκεί που πρέπει, πάνω στις ψυχές!
Καφεδάκι στην λιακάδα με θέα το κοκορέτσι και δίπλα τον Δία που περίμενε καρτερικά να τελειώσει η ιεροτελεστία για να πάρει κι εκείνος το δικό του μερίδιο από την γιορτή!

Και μετά το Πασχαλινό τραπέζι.

Στρωμένο με περίσσεμα αγάπης για όλα τα πρόσωπα που απαρτίζουν ό,τι πιο ευλογημένο.
Την οικογένειά μου!

Χριστός Ανέστη!