Ας ΄Οψεται Η Γιορτινή Ατμόσφαιρα

Φέτος με έπιασε το γινάτι μου..  είχα πει δεν θα στολίσω και δεν στόλισα.

Παρ’ όλα αυτά  – έτσι για το καλό που λένε – έριξα δυο λαμπάκια πάνω στα κλαδιά που έχω all the time σε ένα  πιθάρι (προσέχεις το αγγλικό έτσι;.. επιπέδου Χάρβαρντ  το  blog, όχι αστεία!),

κρέμασα πάνω τους μερικά σκατολοϊδια  και κορδέλες που τα είχα πρόχειρα, 

άναψα και μερικά κεριά στο τραπέζι 

και ξεφύσηξα με ανακούφιση πως έκανα το χρέος μου..

Μελομακάρονα όμως δεν βάσταγε η καρδιά μου να μην φτιάξω..  

Eπειδή όμως η θέληση βάδιζε αγκαζέ με την φιλενάδα της την βαρεμάρα..  πριν ξεκινήσω φρόντισα  να εξασφαλίσω την συμμετοχή του μικρού αστροπελεκιού και του αδελφού μου, (το μεγάλο αστροπελέκι την γλύτωσε γιατί ήταν στην προπόνηση), έτσι  ανασκουμπώθηκα την Κυριακή το μεσημέρι, συγκέντρωσα τα υλικά και τους «εθελοντές»  και ξεκίνησα..

Έφτιαξα που λέτε την ζύμη και μετά  έπαιρνα ένα μεγάλο κομμάτι το έβαζα μπροστά τους,  το πίεζα να απλώσει κι εκείνοι με τα κουπ πατ έφτιαχναν τα μελομακάρονα.

Ήταν μια ιδιόμορφη παρασκευή με γεύση μελομακάρονου και σχήμα μπισκότου που πολύ μας άρεσε!

Με χίλιους δυο επαίνους,  με μαλαγανιές του είδους «καλέ τι ωραία που τα φτιάχνετε» και πολλά λεκτικά «μπράβο»  φτιάξαμε/νε δυο μεγάλες πιατέλες!

Αβίαστα κι αβασάνιστα που λένε…

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να ομολογήσω πως την πρώτη φουρνιά την κάναμε κάρβουνο γιατί  είχαμε πιάσει το μπίρι μπίρι και μέχρι να καταλάβω τι μυρίζει  είδαμε τα πρώτα μελομακάρονα να βγαίνουν απ’ τον φούρνο και να θυμίζουν το ολοκαύτωμα  του Αρκαδίου!

Οι επόμενες όμως φουρνιές στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και είχαν μια αξιοπρεπή εμφάνιση.

Στο τέλος έφτιαξα κι έναν κουβά σιρόπι όπου  τα πετάγαμε μέσα λίγα λίγα (τα τελευταία τα έριξα όλα μαζί γιατί είχα πια αρχίσει να σκυλοβαριέμαι), τα έβγαζα εγώ με μια τρυπητή κουτάλα,  τα πασπάλιζε ο Χρήστος (οι «εθελοντές» είχαν λακίσει)  με  τα καρύδια κι έτσι σχετικά οργανωμένα και  γρήγορα  βιώσαμε την γιορτινή ατμόσφαιρα από την .. παρασκευαστική πλευρά και «μύρισε» και το σπίτι..

Το οποίο σπίτι μέσα στο επόμενο δίωρο, άνοιξε κλείσε τις πόρτες, είχε ξεμυρίσει και ποτέ δεν κατάλαβα προς τι  όλος αυτός ο κόπος , αλλά τέλος πάντων είπαμε … ας όψεται η γιορτινή ατμόσφαιρα!

Και του χρόνου όμορφοι!

Καλά Χριστούγεννα και Καλές Γιορτές να έχουμε!

Υγεία…  υγεία  και υγεία!

Τίποτα άλλο…

Σας φιλώ!