Φίλες.. Πολύτιμες Ανθρώπινες Παρουσίες

To σίδερο πηγαινοέρχεται με φούρια πάνω στο σεντόνι και ο ατμός ανεβαίνει και θολώνει τα μάτια μου.
Πάνω – κάτω – δεξιά – αριστερά – μέσα – έξω… στροβιλίζεται και στριφογυρίζει σα να χορεύει  κάνοντας μικρά, κοφτά, μεθυσμένα βήματα..







Την ίδια ακριβώς πορεία ακολουθεί και το μυαλό.
Σκέψεις απ’ το τώρα, το πριν και το μετά .. μπερδεύονται και με μπερδεύουν…
Συνεχίζω να σιδερώνω μηχανικά ενώ ο νους τρέχει ανεξέλεγκτα δίχως  να μπορώ να τον μαζέψω.. μαζεύεται αυτός τώρα;..   ήταν να μην πάρει φόρα!
Το κουδούνισμα του τηλεφώνου διακόπτει προς στιγμήν τις σκέψεις αλλά και το σιδέρωμα..


   - παρακαλώ..

   τι κάνεις;

   -σιδερώνω

    - α!!   κι εγώ έλεγα..

   -  τι;..  αν είναι τα παρατάω.. λέγε


Απ’ την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται ζεστό κι αυθόρμητο το γέλιο της φίλης..


 - μ’ αρέσεις!!

 - κι εμένα μ’ αρέσω, λέγε πού πάμε;

 - περνάω σε μία ώρα, θα πάμε να πάρουμε  την Μαρία και πάμε για καφεδάκι, είσαι;

  - αν είμαι λέει!


Έτσι  μετά από μια ώρα βρεθήκαμε να ατενίζουμε  από ψηλά την θάλασσα 
























γύρω από ένα τραπέζι με καφέδες, ζεστό κόκκινο κρασί κι ένα προφιτερόλ στην μέση..










Κι εκεί,  πάνω στο στρογγυλό ξύλινο τραπέζι, βγήκαν κι  ακούμπησαν γέλια, παράπονα, καημοί, αστεία, σοβαρά, συγκίνηση κι εξομολογήσεις..
Όλα!
Ανακατεύτηκαν, μοιράστηκαν,  απάλυναν κι ελάφρυναν!
Κι έγιναν ζεστά χαμόγελα κι αισθήματα  που δεν ειπώθηκαν αλλά που είμαι σίγουρη πως  και οι τρεις νιώσαμε..
Γιατί όταν γίνεται αυτό το γλυκό αλισβερίσι του μοιράσματος.. όταν  η πίκρα  ελαφραίνει.. και η χαρά γίνεται μεγαλύτερη..  τότε τα χαμόγελα γίνονται πλατιά και αληθινά..  χαράζουν τα πρόσωπα και φτάνουν βαθειά..  μέχρι την ψυχή  για να την χαϊδέψουν.. να την κανακέψουν.. να της ψιθυρίσουν γλυκόλογα..  να την γιατρέψουν!
Και τότε αισθάνεσαι ευλογημένη..
Ευλογημένη για τις φίλες που στέκονται δίπλα σου με το χέρι πάντα απλωμένο αλλά αφήνοντας  σε σένα την τελική απόφαση για το πότε και  αν θα το πιάσεις..

Ευλογημένη για την αγάπη που νιώθεις..
Ευλογημένη για την φροντίδα που παίρνεις..
Ευλογημένη για τα συναισθήματα που μοιράζεσαι..
Ευλογημένη γι’ αυτές  τις πολύτιμες ανθρώπινες παρουσίες..

Τις Φίλες σου!



Σχόλια

  1. αχ.... ευαισθητο και ιερό θέμα... φιλία!!!!
    Πολλές οι απογοητεύσεις... πολλές οι σφαλιάρες, αλλά ποτέ δεν εχασα την πίστη μου σ'αυτην .Γιατί πάντα είχα τις σταθερές στη ζωή μου. Ευτυχώς, κι εγώ και η οικογενειά μου ευλογηθήκαμε από το θέμα τις φιλίας, αφού στις πιο δύσκολες αλλά και ευχάριστες στιγμές μας (κ είναι πολλές πίστεψέ με) είχαμε δίπλα περισσότερο φίλους παρά συγγενείς.
    Και για να γελάσουμε, και για να κλάψουμε και για να διασκεδάσουμε και για να ταξιδέψουμε και για να μοιραστούμε τα πάντα και απλα, οπως κι εσύ σημερα, για να πιουμε ενα καφέ με δυο τρεις κουβέντες και πολλά χαμόγελα!!!
    Οποιος δεν εχει φίλους, κατά τη γνώμη μου, δεν εχει ζήσει τίποτα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κι εγώ θα συμπληρώσω το χιλιοειπωμένο "ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη" :))

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. εννοείται πως.. όχι!!

      δεν κάνω κέφι καθόλου.. μάλλον θα το αφήσω γι' αργότερα.. εκεί γύρω στα Χριστούγεννα του 2015!

      Διαγραφή
  3. Geia σου Τζίνα σε βρηκα χτες! προχτες σε αναζητησα εψαξα το παλιο σου blog και σε βρηκα! Την πιο γλυκια καλησπερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτόν τον ρόλο παίζει το παλιό μπλογκ, της πυξίδας....

      Καλημέρα Γιώτα μου :))))

      Διαγραφή
  4. Πανέμορφη ανάρτηση Τζίνα μου και ξέρεις όταν μιλάω για ομορφιά, δεν μιλάω μόνο για τις φωτό που μιλούν από μόνες (στο Πόρτο Ράφτη) βρισκόσασταν;
    Για μένα η ομορφιά είναι πρώτα από μέσα και όποιος την έχει, δεν χρειάζεται να κάνει καμιά "προσπάθεια" για να τη δείξει!!! ;-)
    Αυτός που είναι όμορφος. τραβάει τους άλλους όπως το μέλι τις μέλισσες!!!
    Μη σε νοιάζει αν δεν στολίσεις... ποιος νοιάζεται για τυπικότητες;
    Μόνο ίσως όσοι έχουν μικρά παιδιά, να θέλουν (έστω) κάποιο δεντράκι!

    ΑΦιλάκια ομορφιά μου!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι στο Πόρτο Ράφτη ήμασταν.. στο Κάστρο,.. και είμαι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στην γη που θα νοιαστεί για τις τυπικότητες και τα πρέπει..

      Καλή σου μέρα Στεφανία μου :)))

      Διαγραφή
  5. Ετσι είναι! Οι φίλες μας είναι η περιουσία μας.
    Ωραίες φωτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χμμμ... δεν το είχα σκεφτεί έτσι.. αλλά πόσο δίκιο έχεις...

      πράγματι λοιπόν οι φίλες είναι η περιουσία μας!!

      Διαγραφή
  6. Φίλες.. καφέ.. συζητήσεις.. γέλια.. αναλύσεις.. εικόνες.. αρώματα.. Μου έχουν λείψει πολύ!! Να είσαι καλά Τζίνα μου και να νιώθεις πάντα τόσο ευλογημένη για τους όμορφους ανθρώπους που έχεις γύρω σου!! Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κλείσουμε τα μάτια όλες .. μα όλες θα έχουμε τέτοιες εικόνες να θυμηθούμε...

      Καλημέρα Ελεανάκι μου :)))

      Διαγραφή
  7. ...Αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες...
    Αυτές οι στιγμές, που δημιουργούν δυνατούς δεσμούς φιλίας...Αιώνιους δεσμούς.
    Το μοίρασμα του γέλιου, του καημού, της αγάπης είναι όπως το είπες...Ευλογία!
    Να΄σαι καλά Τζινάκι μου!
    **Αννιώ**
    υγ.Κι εγώ, θα το παρατούσα το σίδερο.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι όμορφα!
    Απολαμβάνω και εγώ πολύ αυτές τις στιγμές με τις φίλες μου Τζίνα μου... Είναι πραγματικά ανεκτίμητες οι στιγμές μαζί τους!
    Πολύ καλά έκανες και παράτησες το σίδερο ;-)
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. η ιδια η ζωη το χερι που σε ακουμπα και η ανασα που συμπληρωνει την ανασα σου οταν αυτη δεν βγαινει και θελει σκουντημα ανεκτιμητες στιγμες και σπανιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις