Oι Ήσυχες Μέρες

Αγαπώ τις  ήσυχες μέρες.

Τις  μέρες που είμαστε όλοι στο σπίτι.. δίχως πρόγραμμα, δίχως «πρέπει», δίχως υποχρεώσεις.

Τα  γαλήνια πρωινά στην βεράντα με καφέ..

Τις μέρες που τριγυρνώ δίχως να έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου.

Πότε φυτεύοντας,  πότε κλαδεύοντας κι άλλοτε– ελλείψει άλλων λουλουδιών -  γεμίζοντας τα βάζα με κλαδιά από τα κυπαρίσσια του κήπου..

Αλλάζοντας θέση στα πράγματα ή ψάχνοντας μια καλύτερη για καινούργια αποκτήματα,  όπως τα δώρα που πήρα από τις φιλενάδες μου.

Δώρα φτιαγμένα απ’ τα χεράκια τους..  αντικείμενα απλά αλλά ανεκτίμητης αξίας που με συγκίνησαν και τα λάτρεψα.

Κάτι τέτοιες μέρες αγαπώ  τα ανταμώματα μαζί τους με πλέξιμο, κουβεντούλα και ατέλειωτα γέλια..

Κι όταν έξω πέφτει η νύχτα  μ’ αρέσει να ανάβω τα κεριά και να χαζεύω το φως και τη λάμψη τους.

Εκείνες τις ώρες χουχουλιάζοντας στον καναπέ, λατρεύω να ακούω τις κουβέντες των αγοριών και τα γέλια τους.. 

να τρώμε σπιτικό ποπκορν και να κάνει ο καθένας τα δικά του..

Κι αλήθεια σας λέω...  είναι αυτές οι στιγμές οι θησαυροί της ζωής μου!