Πρωινή Λιακάδα

Σήμερα δεν θέλω να γράψω κάτι συγκεκριμένο..

Θέλω να σας πάρω μαζί μου ένα μικρό περίπατο..

Ένα περίπατο που έκανα μια από τις προηγούμενες μέρες  που έτυχε να είμαι στο σπίτι  μόνη..

Έτσι αφού ήπια τον πρωινό καφέ μου και τριγύρισα για λίγο,

αφού  χάζεψα μέσα κι έξω.. (το έξω με λίγη δυσκολία αφού έπρεπε να πείσω τον Δία να μετακινηθεί μπροστά από την πόρτα της κουζίνας όπου είχε ξαπλώσει φαρδύς πλατύς για να βγω στην βεράντα) ..

αφού πότισα τα γλαστράκια μου 

και  καμάρωσα τα πρώτα πορτοκάλια της μικρής πορτοκαλιάς που φυτέψαμε πέρυσι…

 αποφάσισα να κατέβω ένα περίπατο στην θάλασσα, να γεμίσουν τα μάτια και η ψυχή μου  λιακάδα.

Μ’ αρέσει να περπατώ δίπλα στην θάλασσα, με μαγεύει και με γαληνεύει..

Έτσι βρέθηκα στο μικρό λιμάνι με τα ψαροκάικα απλωμένα νωχελικά το’ να δίπλα στ’ άλλο,

Περπάτησα τον μακρύ τσιμεντένιο διάδρομο χαζεύοντας  τα δίχτυα που σχημάτιζαν  μικρά ανόμοια πρασινοκίτρινα βουναλάκια μπροστά απ’ τις βάρκες..

Ανεβοκατέβηκα σε αμμουδερά μονοπάτια, 

γέμισα τα πνευμόνια μου θάλασσα και απόλαυσα την πρωινή ηρεμία ..

Για να επιστρέψω στα «καθ’ ημάς» χορτασμένη εικόνες και με μια σκέψη να τριγυρίζει στο νου μου..

Αχ και να μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα τέτοια ήρεμα πρωινά..
Πρωινά που να είναι λουσμένα στο φως και την λιακάδα..
Που να γαληνεύει  η ψυχή.. να πλημμυρίζει  καλοσύνη... και να ανεβαίνει  ως τον Θεό.. για να ενωθεί μαζί Του..

Τι καλά που θα ήταν!